Co to jest układ hamulcowy?
Pneumatyczny układ hamulcowy
W przyczepach ciężkich, w pojazdach ciężarowych, a także pociągach stosuje się układy hamulcowe pneumatyczne. Układ hamulcowy pneumatyczny utrzymuje wysokie ciśnienie w układzie. Hamulec pneumatyczny hamuje gdy ciśnienie spada. Spadek ciśnienia następuje gdy kierowca uruchamia hamulec, który uruchamia zawór pneumatyczny zmniejszający ciśnienie w układzie co powoduje uruchomienie hamulców kół. Do podtrzymania ciśnienia w układzie hamulcowym służy sprężarka (najczęściej napędzana silnikiem pojazdu). Zaletą układu pneumatycznego jest to, że po zatrzymaniu silnika kierowca może jeszcze zatrzymać pojazd oraz przy zerwaniu przewodów pneumatycznych hamulec natychmiast zacznie działać i zatrzyma pojazd.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/System_hamulcowy_samochodu#Pneumatyczny_uk.C5.82ad_hamulcowy
Młodzi kierowcy
Wielu młodych kursantów szczerze przyznaje, że wybór prawa jazdy ledwo co po skończeniu osiemnastego roku życia był związany przede wszystkim z dopływem gotówki, który otrzymuje niejeden osiemnastolatek w dniu osiągnięcia pełnoletniości. Przeznaczenie tych pieniędzy na kurs prawa jazdy to doskonała opcja, ponieważ inwestujemy w siebie. Chęć do szybkiego uzyskania prawa jazdy wynika wśród wielu młodych osób również z tego, że często szczególnie młodzi mężczyźni fascynują się motoryzacją. Prowadzenie samochodu jest dla nich nie tylko olbrzymią frajdą, ale również w pewien sposób spełnieniem ich marzeń. Prawo do prowadzenia samochodu może być konieczne w przyszłości, czego jest świadomych większość osiemnastolatków.
Było to zmorą
Zaletą silników rotacyjnych było dobre chłodzenie silnika (co umożliwiało zastosowanie wysokiego stopnia sprężania) i lekka konstrukcja, zwykle były też dobrze wyważone. Stąd były chętnie stosowane do napędu lekkich myśliwców np. Nieuport czy Sopwith. Efekt żyroskopowy wywoływany przez silnik utrudniał pilotaż, samolot był asymetryczny w pilotażu (zwroty w lewo i w prawo wykonywał z różną prędkością kątową). Było to zmorą dla młodych pilotów, doświadczeni potrafili to wykorzystać w walce. Silniki te miały jednak wady, jak duże zużycie oleju (w obiegu otwartym ? wyrzucanego z cylindrów na zewnątrz), duże zużycie paliwa a przede wszystkim trudność budowania silników większej mocy i o większej prędkości obrotowej. Silnik w układzie podwójnej gwiazdy miał tendencję do przegrzewania się, a duże wirujące masy utrudniały zamocowanie silnika w samolocie. Silniki rotacyjne miały też ograniczoną prędkość obrotową, co utrudniało ich wysilenie (uzyskanie zwiększonej mocy z danej pojemności skokowej). Aby ograniczyć obroty stworzono silnik birotacyjny, w którym cylindry z karterem obracały się w jednym kierunku a wał korbowy w przeciwnym. Znikły problemy z urywającymi się w locie cylindrami lecz wróciły kłopoty z chłodzeniem - silnik ten nie zyskał popularności.
Dodatkowo w silnikach rotacyjnych dochodziło do szybszego zużycia się części pracujących z uwagi na siły Coriolisa, dlatego po I wojnie światowej zaprzestano prac nad ich rozwojem. Jednakże stosowane były w lotnictwie (np. Bartel BM-4a, czy Hanriot H.14) do połowy lat 30.
Nie należy silnika rotacyjnego utożsamiać z silnikiem z tłokiem obrotowym (silnikiem Wankla).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_rotacyjny